تفسیر قرآن کریم – استاد حاج ابوالقاسم| جز بیست و سوم

در قرآن، بارها درباره ى حضرت نوح كه الگو و اُسوه ى مقاومت است و تاریخ آن حضرت براى پیامبر اسلام سبب دلگرمى و آرامش بوده، سخن به میان آمده است. این پیامبر الهى ویژگى هایى داشت از جمله: الف) اولین پیامبر اولوا العزم است كه به عنوان شیخ الانبیا نامیده شده است. ب) تنها پیامبرى است كه مدّت رسالتش در قرآن مطرح شده است. ج) سلام خداوند به نوح ویژگى خاصى دارد و عبارت «فى العالمین» به آن اضافه شده است. د) پیامبرى است كه حتّى فرزند و همسرش با او مخالف بودند و به او ایمان نیاوردند. كلمه ى «آخِر» در زبان عربى به معناى پایان و «آخِرین» به معناى آیندگان است. امّا «آخَر» به معناى دیگر و «آخَرین» به معناى دیگران است. فرق میان تاریخى كه قرآن بیان مى كند با سایر كتب تاریخ آن است كه قرآن بعد از نقل یك ماجراى واقعى، سنّت هاى الهى در مورد آن را بیان مى نماید. «كذلك نجزى المحسنین» شاید مراد از نداى حضرت نوح در این آیه، همان آیه 26 سوره ى مؤمنون باشد كه گفت: «ربّ انصرنى بما كذّبون» خدایا در برابر تكذیب آنان مرا یارى كن. خداوند، «نِعم المجیبون» است، یعنى آنچه را به صلاح بنده باشد اجابت مى كند، نه آنچه را بنده معیّن كرده است. لذا گاهى خواسته اى دارى و خداوند چیز دیگرى جایگزین آن مى كند. گاهى خواسته ات را با تأخیر اجابت مى كند و گاهى اصلاً خواسته ات را نمى دهد، چنانكه نوح، نجات فرزندش را خواست ولى اجابت نشد.