تفسیر قرآن کریم – استاد حاج ابوالقاسم| جز بیست و هشتم

این آیه، دو زن را به عنوان نمونه اعلاى كفر معرّفى كرده است كه هر دو، در خاندان رسالت زندگى مى كردند و همسر دو پیامبر الهى بودند، امّا با مخالفان آنان هم رأى و هم دست بودند. در آیات بعد نیز، دو زن را به عنوان نمونه برتر ایمان معرّفى مى كند، یكى همسر فرعون مشرك و ستمگر و دیگرى حضرت مریم. در آغاز سوره، سخن از انحراف دو نفر از زنان پیامبر بود، «صغت قلوبكما» و فرمود: اگر علیه پیامبر توطئه كنید، خداوند و فرشتگان و مؤمنان حامى او هستند. در اواخر این سوره، سخن از دو همسر دوزخى حضرت نوح و لوط است كه به خاطر خیانت دوزخى شدند و آن دو پیامبر، با وجود مقام نبوّت، نمى توانند چیزى از قهر خدا را از همسرانشان دفع كنند. همسر پیامبر بودن سبب نجات نیست. چنانكه فرزند پیامبر بودن نیز چنین است، بلكه عملكرد خود انسان است كه به دنبال آن سعادت یا شقاوت است. در قرآن علاوه بر این آیه، چندین بار از هلاكت زن لوط سخن به میان آمده است. «كانت من الغابرین»(37) بهترین روش در تربیت، تذكر غیر مستقیم است. با این كه ابولهب و پسر نوح نیز نمونه كفر بودند، امّا خداوند به همسران دو پیامبر مثال زد و كلمه خیانت را مطرح كرد تا با فاش كردن راز پیامبرصلى الله علیه وآله توسط همسرش كه نوعى خیانت است، تناسب داشته باشد و هشدار و اخطارى به زنان پیامبر باشد كه گمان نكنند وابستگى به پیامبر كلید نجات است. حفظ خانواده از آتش دوزخ كه در آیه ششم خواندیم، «قوا انفسكم و اهلیكم» به معناى موفقیّت صد در صد انسان نیست. زیرا گاهى خانوداه او زیر بار نمى روند. «فخانتاهما»