تفسیر حجت الاسلام و المسلمین دکتر رفیعی

در این آیه به چهار صفت الهى اشاره شده كه هر یك به تنهایى براى تسلیم و تعبّد انسان كافى است، آفرینش انسان، دلیل مستقّلى بر لزوم بندگى انسان است. «اعبدوا ربّكم الّذى خلقكم»(175) روزى دادن خداوند به ما، دلیل بر لزوم بندگى ماست. «فلیعبدوا ربّ هذا البیت . الّذى اطعمهم من جوع»(176) میراندن و زنده كردن نیز هر یك به تنهایى، دلیل لزوم تعبّد و تسلیم انسان در برابر پروردگار متعال است. «اللّه الّذى خلقكم ثمّ رزقكم ثمّ یمیتكم ثمّ یحییكم» 175) بقره، 21. 176) قریش، 3 – 4.

1- مرگ و زندگى، گذشته، حال و آینده و رزق و روزى ما به دست خداست. «خلقكم، رزقكم، یمیتكم، یحییكم» 2- كارهاى گذشته، دلیل بر قدرت خداوند بر كارهاى آینده است. (آفریدن، روزى دادن و میراندن، نشانه ى قدرت خدا بر زنده كردن انسان پس از مرگ است.) «خلقكم – رزقكم – یمیتكم – یحییكم» 3- روش مقایسه در تعلیم و تبلیغ، از بهترین روش هاست. «اللّه خلقكم ثمّ رزقكم … هل من شركائكم» 4- با سؤال، وجدان ها را بیدار كنید. «هل من شركائكم من یفعل …» 5 – قدرت هاى غیر الهى استقلالى از خود ندارند، نه تنها از انجام كارهاى بزرگ بلكه از آفریدن كوچك ترین موجود نیز عاجزند. «من شى ء» 6- هیچ یك از وسایل، اسباب، مقدّمات و شرایط آفرینش را شریك خدا نپنداریم. «سبحانه و تعالى عما یشركون» 7- شرك، توهین به مقام پروردگار است و انسان باید او را منزّه و برتر از هرگونه شریك بداند. «سبحانه و تعالى» 8 – شرك، با هر نام و آرم و شكلى كه باشد باطل و محكوم است. «عمّا یشركون»