تفسیر قرآن کریم – استاد حاج ابوالقاسم| جز بیست و نهم

داستان حضرت نوح به طور تفصیل در سوره هاى اعراف، هود، مؤمنون، شعراء، قمر و نوح آمده و مفصل ترین آن در سوره هود از آیه 25 تا 49 است. قوم نوح، نسبت گمراهى به آن حضرت دادند. «انّا لنراك فى ضلال مبین»(1) دائماً او را مسخره مى كردند. «كلمّا مرّ علیه قوم سخروا»(2) سبك مغز و دیوانه اش خواندند. «مجنون و ازدجر»(3) امّا آن حضرت باز هم آنان را هدایت مى كرد. بالاترین رسالت انبیا، دعوت به توحید «ان اعبدوا اللّه» اطاعت از رهبر آسمانى، «واطیعون» و رعایت تقواست. «واتّقو» تبلیغ باید گام به گام باشد. حضرت نوح ابتدا به قوم خود هشدار داد «الى قومه» ولى كم كم رسالت خود را به تمام مردم ابلاغ كرد و بعد از سرسختى به آنان نفرین كرد. «لا تذر على الارض من الكافرین دیّارا»(4) ویژگى هاى حضرت نوح علیه السلام در قرآن – سلام مخصوص خداوند به او: «سلام على نوح فى العالمین»(5) خداوند به ابراهیم و موسى و هارون و الیاس و بندگان صالحش سلام كرده، ولى در هیچ یك از این سلام ها كلمه «فى العالمین» نیامده است. – تنها پیامبرى است كه مدت نبوّت او در قرآن ذكر شده است.(950 سال) – تنها پیامبرى است كه همسر و فرزند و قومش با او مخالفت كردند. – تنها پیامبرى كه بیشترین عمر را كرد، به امر خدا كشتى ساخت، بقاى حیوانات به وسیله كشتى او بود و وسیله نجات نسل بشر شد و به نام ابوالبشر ثانى ملقب شد. – اولین پیامبرى كه داراى كتاب و شریعت جهانى شد.(6) – پیامبرى كه خداوند با نفرین او زمین را در آب غرق كرد. – پیامبرى كه بعد از 950 سال، یاران او به ده نفر هم نرسید. 1) اعراف، 60. 2) انبیاء، 36. 3) قمر، 9. 4) نوح، 26. 5) صافّات، 79. 6) كنز العمال، حدیث 32391.