داود

تفسیر قرآن کریم- شهید بهشتی | قسمت چهارم

  تفسیر آیه 251 سوره بقره «فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُدُ جَالُوتَ وَءَاتَهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَ الْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ الْنَّاسَ بَعْضُهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَلَمِينَ‏» ترجمه سپس آنها (طالوت و یاران او) به اذن خداوند، سپاه دشمن را درهم شكستند و داود (كه جوانى كم سن و سال، ولى مؤمن، شجاع و از یاران طالوت بود،) جالوت را (كه فرمانده سپاه دشمن بود) كشت، و خداوند حكومت و حكمت به او عطا نمود و از آنچه مى خواست به او آموخت. و اگر خداوند (فساد) بعضى از مردم را به وسیله بعضى دیگر دفع نكند، قطعاً زمین را فساد مى گرفت. ولى خداوند نسبت به جهانیان لطف و احسان دارد. نکته ها بر اساس روایات، داود علیه السلام بر اثر همین شجاعت و دلاورى به مقام نبوّت رسید و فرزندش سلیمان علیه السلام نیز از انبیاى الهى گردید. در روایات مى خوانیم كه رسول خدا صلى الله علیه وآله فرمودند: خداوند به خاطر یك مسلمان صالح، بلا را از صد هزار خانه از همسایگان دور مى كند. سپس آن حضرت این آیه را تلاوت نمودند: «فلولا دفع اللّه الناس …» [675] با توجّه به آیات گذشته معلوم مى شود كه عوامل…