طهور

تفسیر قرآن کریم – استاد حاج ابوالقاسم| جز نوزدهم

تفسیر آیه 48 و 49 سوره فرقان «وَهُوَ الَّذِى أَرْسَلَ الرِّيَحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَىْ رَحْمَتِهِ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَآءِ مَآءً طَهُوراً لِنُحْيِىَ بِهِ بَلْدَةً مَّيْتاً وَنُسْقِيَهُ مِمَّا خَلَقْنَآ أَنْعَماً وَأَنَاسِىَّ كَثِيراً» ترجمه و او خداوندى است كه بادها را مژده اى پیشاپیش (باران) رحمتش فرستاد و از آسمان، آبى پاكیزه كننده فرو فرستادیم. تا به وسیله ى آن سرزمین مرده (و پژمرده و خشك) را زنده گردانیم و آن را به چهارپایان و مردمان بسیار از مخلوقات خود بنوشانیم. نکته ها «طهور» چیزى را گویند كه هم در نهایت پاكى است و هم پاك كننده مى باشد. كلمه ى «بلد» به معناى سرزمین است، خواه شهر باشد یا روستا ومزرعه، به دلیل آیه ى 58 سوره اعراف كه مى فرماید: «و البَلَد الطیّبُ یَخرُج نَباته باِذنِ ربّه» سرزمین نیكو با اذن پروردگارش گیاه خود را بیرون مى آورد، و روشن است كه روئیدن گیاه مخصوص شهر نیست. كلمه ى «اناسىّ» جمع «اِنسىّ» مرادف معناى «انسان» است. چون معنى «بَلَد» و«بَلدة» یكى است، در توصیف آن فرمود: «میتاً» و نفرمود: «میتة» [323] در استفاده از آب، بیشترین سهم به كشاورزى اختصاص دارد، بعد حیوانات بیشترین استفاده را از آن مى برند و سپس انسان ها. به خاطر همین، در آیه ى شریفه…