تفسیر مقام معظم رهبری

در این آیه دو مثال براى معرّفى باطل ذكر شده است، یكى مثال كفى كه بر روى آب ظاهر مى شود و دوم كفى كه هنگام ذوب فلزات، روى آنها را مى پوشاند. باطل همچون كف است، زیرا: 1. رفتنى است، 2. در سایه حقّ جلوه مى كند، 3. روى حقّ را مى پوشاند، 4. جلوه دارد، ولى ارزش ندارد. نه تشنه اى را سیراب مى كند نه گیاهى از آن مى روید، 5. با آرام شدن شرایط محو مى شود، 6. بالانشین پر سر وصدا، امّا توخالى و بى محتوى است. چنانكه در آیات دیگر نیز بر این امر تأكید شده است: «بل نقذف بالحقّ على الباطل فیدمغه»(36)، با حقّ بر سر باطل مى كوبیم. «یمح اللَّه الباطل»(37)، خداوند باطل را محو مى كند. «و ما یبدى ء الباطل و مایعید»(38)، باطل در دنیا و آخرت محو و نابود است. «انّ الباطل كان زهوقا»(39)، همانا باطل رفتنى است. «جاء الحقّ و زهق الباطل»(40)، حقّ آمد و باطل رفت. تمثیل، مسائل عقلى را محسوس و راه رسیدن به هدف را نزدیك مى نماید، مطالب را همگانى و لجوجان را خاموش مى سازد، لذا قرآن از این روش بسیار استفاده نموده است. 36) انبیاء، 18. 37) شورى، 24. 38) سبأ، 49. 39) اسراء، 81. 40) اسراء، 81.

1- فیض الهى جارى است وهركس به مقدار استعدادش بهره مند مى شود. «اودیة بقدرها» 2- تلاش براى ساخت وسایل ضرورى(متاع) یا رفاهى(حِلیة) ممدوح است. «یوقدون علیه فى النّار»